میان نفس های دود گرفته این شهر...

همچون غبار گرفته های یک خانه قدیمی...

نشسته ام...

زل زده ام به ماه و مهتاب...

چشمهایم خیرگی از سر گرفته اند و به فانوسهای رنگی چشم دوخته اند...

زیاد نبوده ام برای این ماندن ها....

در دلم شاپرک ها ترک می خورند و می شکنند...

پیله کرده ام به دور خودم...

برای اینکه به خودم بفهمانم توانسته ام...

اینکه میتوانم...

و مفهوم تنهایی همین است؟؟؟!!!!!!